próbowałem pomóc me¿owi Cherise, dałem mu prace w Cahill House... - Ale to ju¿ przeszłosc. Nie ma o czym mówic - przerwała mu Eugenia lodowato. I Alex spuscił wzrok. - Racja. 199 Nick odsunał gwałtownie talerz na bok. Wygladało, jakby miał sie zerwac i wybiec. Atmosfera gestniała z ka¿da sekunda. Marla odło¿yła ły¿ke. Doszła do wniosku, ¿e nastapiła chwila, by przedstawic swój zamiar. - Gdy tylko pozbede sie tych drutów, chciałabym odwiedzic mojego ojca - oznajmiła. Eugenia, która własnie nabijała na widelec ziemniaka, nawet nie drgneła, ale Alex gwałtownie podniósł głowe i wbił w Marle wzrok. - Conrada? A po co? - Po pierwsze, to mój ojciec. A poza tym ta wizyta mo¿e mi pomóc odzyskac pamiec. No i... słyszałam, ¿e jest powa¿nie chory. - To prawda i bardzo chciałbym zabrac cała rodzine w http://www.oczyszczalnie-sciekow.biz.pl/media/ zmierzch i kilka latami ulicznych już świeciło, przyciągając owady i zalewając główną ulicę sztucznym, błękitnym blaskiem. To niewiele pomagało. Bad Luck potrzebowało czegoś więcej niż łagodnego oświetlenia; ono wymagało radykalnego liftingu. Chociaż mieszkańcy tej części stanu woleliby tego nie przyznawać, w przypadku Bad Luck sprawdzało się stare powiedzenie, że gdyby ktoś, mijając miasteczko, mrugnął okiem, zapewne w ogóle by go nie zauważył. Tuż za rogiem, obok apteki, dostrzegła stary pal do przywiązywania koni. Na miłość boską, czy tu naprawdę nikt nie słyszał o nastaniu nowego tysiąclecia? Przeszła przez ulicę w kierunku małego sklepu spożywczego. Wiatr podwiewał jej spódnicę, a za charczącą furgonetką z brzoskwiniami przejechały jakieś dzieciaki na rowerach. Trzech nastolatków stało w zawadiackich pozach pod oknami i paliło papierosy. Popatrzyli na Katrinę, kiedy pchnęła drzwi. Gorące powietrze młócił wiatraczek zamontowany w miejscu dawnego okienka. Przy dźwiękach hiszpańskiej muzyki i pisków w radiu kilku klientów oglądało półki wypełnione tak zwaną tanią żywnością i małymi pojemnikami z artykułami pierwszej
- Jeszcze nie jestem pewien - odparł, nie chcąc dopuścić do tajemnicy nikogo, nawet swojej żony. Najpierw sam to sprawdzi. - Może nic takiego. - Ale ty tak nie uważasz. - Po prostu nie wiem. Wrócę późno - zawołał przez ramię i wyszedł na dwór. Drzwi zatrzasnęły się za nim. Czuł szalejącą w krwi adrenalinę. Miał kilka godzin do zachodu słońca i zamierzał dobrzeje wykorzystać. Weźmie wykrywacz metalu i sam namierzy przeklętego uzbrojonego bandytę. Załatwienie Sprawdź - Nie. - Marla potarła dłonia kark. - Nie pamietam te¿, dlaczego byłam z Pam ani jak ja poznałam. Ale mam zamiar sobie przypomniec. W ten czy inny sposób. Gdzies na tyłach domu trzasneły drzwi i rozległy sie szybkie kroki. Coco warkneła ostrzegawczo, ale uspokoiła sie, kiedy Fiona, z twarza tak mocno zaczerwieniona, ¿e prawie nie było na niej widac piegów, wpadła do holu, a potem do salonu. 306 - Przepraszam za spóznienie - powiedziała. - Z małym Jamesem wszystko w porzadku? - Spi - odparła Marla. Dziewczyna bez zwłoki popedziła na góre. Płaszcz przeciwdeszczowy powiewał za nia z