po uszy w papierach. Poczuje się pewnie jak idiotka, spróbuje się jakoś wytłumaczyć, a potem z lekkim sercem wróci do ,,Uncommon Bean’’, obiecując sobie, że już zawsze będzie wierzyć swojemu mężowi. Ale Richarda nie było w kancelarii. Znała tam parę osób, więc zaczęła o niego pytać, ale nikt nie umiał powiedzieć, gdzie go można znaleźć. Zadzwoniła więc do domu, lecz po paru sygnałach odezwała się automatyczna sekretarka. Zadzwoniła też do klubu, ale bez powodzenia. Trzęsącą się ręką odłożyła słuchawkę. Pojedzie do domu. Być może Richard się zdrzemnął albo wyszedł do ogrodu. Nie zauważyła jego samochodu na parkingu, ale mogli minąć się gdzieś po drodze. Pogrążona w myślach wyszła na korytarz i zderzyła się z jedną z pracownic kancelarii. Papiery, które niosła dziewczyna, rozpierzchły się wokół niczym spłoszone ptaki. Kate zaczęła pomagać zbierać urzędowe pisma. – Bardzo przepraszam – powiedziała zawstydzona. – Strasznie się zamyśliłam. – Nic nie szkodzi, pani Ryan. Każdemu się może zdarzyć. – Czy my się znamy? Dziewczyna zaczerwieniła się aż po korzonki włosów. – Spotkałyśmy się na spotkaniu bożonarodzeniowym dla pracowników http://www.nabudowie.edu.pl/media/ że zginął w hotelu, a przecież zawsze zatrzymywał się u mojej matki. – U twojej matki? – zdziwił się Luke. – Była jego kochanką. – Zaczynam rozumieć, o co jej chodzi. – Kate obróciła się do Luke’a. – John powiedział Juliannie, że zabił jej matkę. Ale jeśli akurat był u niej senator... – To jego też zabił – podchwycił. – Zwykle ukrywa się niewygodne fakty, żeby chronić dobre imię zmarłego i jego rodziny. Możliwe. To już się zdarzało. – Billy był żonaty – dodała Julianna. – Mama parę razy mówiła o jego żonie. Podobno ma mnóstwo pieniędzy. – To prawda – przytaknęła Kate. – Gdzieś o tym czytałam. Pochodzi
-- Nie, chcę mu je dać teraz! Kelly wyrwała się i pogalopowała schodami na górę. Ale Laura była szybsza. Złapała ją i przytuliła mocno. - Puść mnie - krzyczała Kelly. - Myszko, nie możesz go zobaczyć! Nikt nie może! Kelly wybuchnęła płaczem. Laura usiadła na schodach, tuląc Sprawdź łokci rękawy bluzy i na jego nagich przedramionach błyszczały kropelki potu. Pod opaloną skórą widoczne były napięte mięśnie i żyły. Malinda śledziła wzrokiem jedną z żył od łokcia do nadgarstka i marzyła, by zrobić to także palcem. Ręce Jacka były bardzo silne, ale Malinda wiedziała, jak potrafią być delikatne. Poznała ich delikatność tuż przed pocałunkiem na śniegu. I jeszcze raz, w jego gabinecie. Mogła to porównać jedynie do wkładania palca do kontaktu. Zaabsorbowana tymi myślami zapomniała zupełnie o swoich obowiązkach i wypuściła z ręki klucz. Właśnie w tej chwili Jack przeciął palnikiem rurę, a ta, pozbawiona uchwytu klucza, upadła na ziemię.