- To nieprawda! Nie wierzę, by Ida tak powiedziała! - Ma pani rację - przyznał. - Stwierdziła jedynie, że nie R S szuka pani w życiu miłości, A czyż to nie sprowadza się do tego samego? Myślałem, że każda młoda kobieta pragnie mężczyzny, którego pokocha i który będzie ją kochał. Co takiego wydarzyło się w pani życiu, że boi się pani kochać? .- Wcale się nie boję! - To dlaczego rezygnuje pani dobrowolnie z najpiękniejszego uczucia na świecie? Z szaleństwa emocji zwanego miłością? - Nie chcę o tym rozmawiać, - Panno Tyler, czy kiedykolwiek pływała pani w oceanie? Zaskoczył ją tym pytaniem. - Nie, nie pływałam - odparła po chwili. - A czy widziała pani kiedykolwiek wschód słońca? - Oczywiście, że tak! Czemu pan o to pyta? . - Mówi się, że człowiek powinien zrobić w życiu trzy rzeczy: po pierwsze, pływać w oceanie, po drugie, zobaczyć wschód słońca... - A po trzecie? http://www.meble-designo.com.pl dlaczego sam nie wolisz go używać. Czasem potrafisz być bardzo staromodny! - Moim celem jest jedynie okazanie pannie Tyler szacunku, na jaki niewątpliwie zasługuje. - Już ty mi się tu teraz nie wykręcaj, mój drogi. Co wolisz - zwróciła się z uśmiechem w stronę niani - Willow czy panna Tyler? Willow poczuła na sobie wzrok pracodawcy i wiedziała, jaką odpowiedź chciałby usłyszeć, ale nie byłoby to zgodne z prawdą. - Wolę Willow. Scott zmrużył oczy, co Willow odebrała jako oznakę niezadowolenia, ale nim miała czas pożałować swojej decyzji, jej
Willow nie wierzyła własnym uszom. Cóż za zarozumiały mężczyzna! W dodatku jej samoocena również uległa zachwianiu. Wiedziała, że nie jest Marilyn Monroe, ale też nie uważała się za szarą myszkę. - Poinformowałam go - kontynuowała pani Trent - że nie interesują cię mężczyźni. Sprawdź Jedno jest pewne - mały domek w Abbots Candover przestał być dla Clemency bezpiecznym schronieniem. Być może pan Jameson pozwolił sobie chwilowo zamydlić oczy, lecz czuła, że w głębi duszy domyśla się prawdy. Pod znakiem zapytania pozostawała jedynie kwestia, jak długo stary prawnik zechce akceptować tę mistyfikację... W salonie zebrali się powstrzymująca łzy Arabella, blada a emocji Clemency, markiz z zasępioną twarzą i przejęta mocno lady Helena. Właściwie z oblicza tej ostatniej trudno było wywnioskować, czy trapi się bardziej spodziewającą się szczeniąt suką Millie, czy też swoją bratanicą. - Jeśli ta gamoniowata panna Lane nie potrafi upilnować Arabelli, powinna natychmiast odejść! - podniósł głos markiz, akcentując swoje słowa uderzeniem pięścią w stolik lady Heleny. Na podłogę potoczyło się kilka szpulek nici, a mniej¬sze psy zaczęły ujadać ze strachu. - Jestem dostatecznie zajęty porządkowaniem spraw posiadłości i nie mogę dodat¬kowo zawracać sobie głowy zachowaniem Arabelli. Spójrzcie tylko na nią! Wygląda jak ostatni włóczęga. Dobry Boże, ciociu Heleno, wystarczająco trudno będzie wydać ją za mąż bez posagu. Kto do tego zechce pannę z nadszarpniętą opinią? - Mój drogi, pohamuj swój język! - upomniała go stanowczo lady Helena. - Zechciej mi łaskawie wyjaśnić, jaka w tym wszystkim jest rola panny Stoneham. Czyżby młody Baldock starał się uwieść je obie? - Zastałem ją w lesie razem z Arabella. Muszę usłyszeć od niej, co się tam, do diabła, działo. - Nie chciałam tego! - zapłakała głośno Arabella. Od¬wróciła się i schowała twarz na ramieniu Clemency, która przytuliła ją do siebie. Lysander posłał Clemency spojrzenie pełne jawnej niechęci. - I co pani powie, panno Stoneham? - Proszę nie mówić do mnie takim tonem, lordzie Storrington - odparła z rozdrażnieniem Clemency. - Nie jestem ani pańską siostrą, ani służącą, aby się ze mną tak obchodzić! Lysander wyglądał, jakby miał trudności ze złapaniem oddechu. Clemency ogarnął nagły strach. Czy to możliwe, by ją uderzył? W końcu ma tak złą reputację, że to całkiem prawdopodobne... Zmusiła się do spokoju. Cokolwiek wy¬prawiał w domach rozpusty w Covent Garden, nie ośmieli się tego powtórzyć w salonie swojej ciotki! - Nie sugerujesz chyba, że panna Stoneham mogła mieć coś wspólnego z napadem? - zapytała zirytowana już tym wszystkim lady Helena. Zdawała sobie sprawę, iż Lysander ma prawo się gniewać, jednak jego zachowanie wykraczało już poza ramy przyzwoitości.