jako twoja pokojówka? — A dlaczego by nie? — zdziwiła się lady Rothley. — Jestem przekonana, że pokojówkom niczego tam nie brak. Och, Arnolda na pewno miałaby sporo do powiedzenia, gdyby było inaczej! Tempera nie odpowiadała, więc lady Alaine mówiła dalej: — Na litość boską, Tempero, widzisz chyba, że to jedyne rozwiązanie. Umiesz zajmować się moją garderobą i będziesz mogła mi powiedzieć, jakie obrazy mam chwalić. Choć nie rozumiem, jak można pragnąć mieć je wszystkie na ścianach! — A jeśli książę odkryje, kim jestem? — spytała powoli Tempera. — Nie pomyśli, że to dziwne? — Jak miałby odkryć? — powątpiewała lady Rothley. — Naturalnie, nie jechałabyś pod własnym nazwiskiem. Poza tym nie przypuszczam, by książę wiedział, że twój ojciec miał córkę. Przecież nigdy o tobie nie wspominał. Tempera wstała z krzesła i podeszła do okna. Spojrzała na szare niebo nad miastem i brudne, smutne podwórko na http://www.makul.pl/media/ - Nie, nie pojedziemy spotkać się z nią. Ja muszę jechać do pracy, a ty skontaktuj się z ochroniarzami i zajmij się swoimi sprawami. - Nic z tego. Jeśli wybierasz się do kawiarni, to ja jadę z tobą. - Czemu wreszcie nie spojrzysz prawdzie prosto w oczy i nie pogodzisz się z faktem, że nic tu po tobie? Wracaj do domu. - Obiecałem, że przywiozę ze sobą narzeczoną. I mam zamiar dotrzymać słowa. - Rozsądny człowiek wie, kiedy sprawa jest przegrana. - A dobry dowódca powie ci tylko, że walka jeszcze się nie zaczęła.
— Proszę, belle-mère, słuchaj, co do ciebie mówię — błagała Tempera. — Książę na pewno będzie cię o mnie pytał, gdyż, jak przypuszczam, wyglądam inaczej niż przeciętna pokojówka. Mówiąc to, miała na myśli postać z obrazu Leonarda, którą, jak twierdził ojciec, przypominała, a której kopia Sprawdź - Ale nie zrobił tego? - przerwała jej policjantka. - Powiedziała, że nie krzyknęła, bo była pewna, że to sen. - Flic się wzdrygnęła. - A potem to już tylko chciała go z siebie zepchnąć. - A jednak to dziwne - zauważył Malloy - że nie wołała o pomoc. 265 - Tak - przyznała Flic. - Ja bym krzyczała. - Więc te zadrapania to skutek szamotaniny? - chciała wiedzieć Riley. - Kiedy go z siebie spychała? - Tak powiedziała. - A nie wspominała, że go także podrapała? - spytał Malloy. - Spytałam ją o to. Uważa, że tak. Też bym tak zrobiła - powtórzyła i zamknęła oczy. - Aż mi się nie chce wierzyć, że nic nie słyszałam.