zaniosła im tekst. - Odchodzi od ciebie? - Widocznie. - Ty zupełnie nie wiesz, co dzieje się z twoimi kobietami! - Muszę iść. Na razie. I skierował się ku drzwiom. Nie, Alli nie moŜe go opuścić! - Dokąd się wybierasz? Alli wyszła z pokoju Eriki, która właśnie zasnęła, i natknęła się na Marka. - Przestraszyłeś mnie - powiedziała. - Nie wiedziałam, Ŝe jesteś w domu. - Odpowiedz mi na pytanie, Alli. Starał się panować nad wzburzeniem. - No dobrze, chodźmy do kuchni - rzekła. Przemierzał kuchnię tam i z powrotem. Zatrzymał się, spojrzał na nią. - Gdzie się wybierasz, moja droga? - powtórzył. - Podpisałaś umowę. - Tak - przyznała. - I nie odejdę, póki nie znajdziesz kogoś na moje miejsce. Wtedy wyjadę do Austin. Jakby wbiła mu sztylet w serce. Oparł się o kuchnię, by nie stracić równowagi. Ona nie opuszcza go, zamierza tylko wyjechać z Royal. - Dlaczego mi to robisz, Alli? Nabrała powietrza w płuca i powiedziała: http://www.fuhmalepszy.pl - Doktor nic ci nie powiedział? - Czego nie powiedział? - Jego szwagierka zadzwoniła z rana, nim wyszedł do przychodni. W piątek wypada rocznica ślubu jej rodziców i panna Moffat zamierza wydać na ich cześć uroczyste przyjęcie. Doktor powiedział mi, że mam w piątek nie szykować kolacji, ponieważ wszyscy wychodzą. - Ależ to rodzinne przyjęcie. Moja obecność nie będzie tam potrzebna. - Z tego, co zrozumiałam, wręcz przeciwnie, ale oczywiście - dodała pani Caird, zdejmując z gwoździa szczotkę do mycia podłogi - mogę się mylić. Choć Willow zamierzała położyć się tego wieczoru wcześnie
głowę: - Co się dzieje? - Dziewczyna, która wskazała nam gościa. Mówi, że ktoś nadal ją śledzi. - Włożył marynarkę. - Jeżeli Jackson wróci przede mną, powtórz mu. Dzwoniła z budki przy Toulouse i Burgundy. Patterson skrzywił się z niechęcią. - Dziwce coś się roi. Mamy gościa. Daj sobie spokój. Sprawdź akurat w momencie, w którym wyciągnęła do góry ręce i przeciągnęła się leniwie w słońcu niczym leśna nimfa. Jej gładka skóra była opalona na piękny odcień brązu. Niech to szlag! Uderzył pięścią w drugą dłoń. Poprosił Idę Trent o nianię - szarą myszkę, a Willow z pewnością nią nie była. Oczywiście nikt nie uznałby jej za oszałamiającą piek- R S ność, ale problem tkwił w jej sylwetce. Miała niesamowitą figurę! Najbardziej zmysłową, jaką kiedykolwiek widział, a widział przecież niejedną kobietę. Nie mógł pozwolić, by chodziła po domu ubrana w króciutkie szorty czy obcisły podkoszulek. Szczególnie teraz, gdy wiedział, co kryje się pod ubraniem. Musi zakryć jej wdzięki zbroją, która uchroni ją przed żądzą,