Zrobiło się jej ciepło na sercu. Nie mogła się powstrzymać, by nie wyobrażać sobie Cynthii i Johna otwierających paczkę od dzieci. Co będą czuli, patrząc na namalowane dla nich obrazki, jak będą smakować im ciasteczka upieczone przez chłopców specjalnie dla nich? Przyjemnie było pomyśleć, że może kiedyś nadejdzie czas, że i ona będzie mieć córeczkę albo synka, którzy przygotują coś podobnego... dla niej i dla jakiegoś mężczyzny, jej męża. Znowu jej spojrzenie mimowolnie powędrowało w stro nę Pierce'a. On też patrzył na nią. Przez chwilę wpatrywali się w siebie w milczeniu. Jeszcze nigdy nie czuła czegoś takiego. Czegoś, co nie dawało się nazwaç, a było silniejsze od wszystkiego, co dotąd znała. Nie była w stanie wytrzymać tego napięcia. Pochyliła głowę i wbiła wzrok w dłonie złożone na kolanach. http://www.fizjoterapeutka.com.pl/media/ – Naprawdę się zgadzasz? – Zły moment. Nic z tego nie będzie. Absolutna niemożność wzajemnego przyciągania. Ja myślałem bardzo podobnie. – Po tym, jak mnie obudziłeś dzisiaj rano? – Nie, prawdę mówiąc, wcześniej. Myślałem o tym przez całą noc. Widocznie nie udało mi się przekonać samego siebie. – Ja jestem przekonana. – To dobrze. Dzięki temu może uda mi się wyperswadować sobie wszelką ochotę, by znów cię pocałować. Skinęła głową. – Tak. Nie powinniśmy... – Z kubkiem w ręku oparła się o szafkę. – Mam córkę, która wykrada się z domu o świcie, i syna, który martwi się, że zaczyna zapominać ojca, a do tego muszę
Thomasa? Lady Jane przycisnęła dłoń do piersi i wstała z fotela. - Proszę wyjść. Nie pozwolę się przesłuchiwać we własnym domu. A już na pewno nie panu. - Chyba wiem, kto zabił mojego brata - ciągnął Sinclair, nie zważając na jej protest. - Jeśli teraz Sprawdź Vermontu, by wynająć dom dla jej dziadka? – Nie miała zamiaru nikomu o tym mówić, tylko dzisiaj rano została przyłapana, gdy wymykała się z domu i musiała się jakoś wytłumaczyć. Barbara skinęła głową. – Nie zamierzałam namawiać jej do kłamstw. Chyba niepotrzebnie prosiłam ją o dyskrecję. Mam nadzieję, że Lucy nie jest na mnie bardzo rozgniewana. – Madison ma piętnaście lat i wie, co jej wolno, a czego nie. Inaczej mówiąc, córka Lucy została ukarana. Barbara znów poczuła smak żółci w ustach. Ta kobieta była odrażająca. – Jak długo zamierza pan pozostać w Vermoncie? – zapytała uprzejmie.