4 1 Ash nachylił się, oparł dłonie na kolanach, dyszał ciężko. Zdjęta lękiem, że za chwilę gotów zemdleć, chwyciła go wpół. - Co się stało? Wciągnął głęboko powietrze. - Koń poniósł, kiedy już wracałem do domu. Zrzucił mnie z grzbietu. - Nic ci nie jest? - Nie wiem. - Dotknął ostrożnie klatki piersiowej. - Mogę mieć pęknięte żebro. - Chodźmy do domu. Pomogę ci, zanim padniesz tutaj, na środku podwórza. Ash próbował się uwolnić od Maggie. - Nigdy w życiu nie zemdlałem - burknął. - I nie próbuj, bo nie wniosę cię do środka. Doprowadziła go jakoś do kuchni, posadziła na krześle i teraz mogła dokładniej obejrzeć zakrwawioną twarz; skóra na lewym policzku była rozcięta na kilka centymetrów. http://www.efizjoterapeuta.com.pl - Zostaw, ja to zrobię. Widząc, że się zbliża, Irina znów próbowała uwolnić nóżkę. Kabel przesunął się na bok, mała metalowa wtyczka śmignęła w powietrzu, uderzając w ekran. - Powiedziałem: zostaw! - ryknął Tony. Na górze Joannę otworzyła drzwi i zamarła. - Tony? Potem usłyszała rozpaczliwe krzyki dziecka. Musiały pojechać na pogotowie i Joannę robiło się niedobrze od pytań, jakie jej tam zadawano. Tym razem nie była to kwestia jej wyobraźni, tylko naprawdę wypytywano ją z przerażającą dokładnością, a cały personel - recepcjonistka,
- Tutaj – zwięźle zawarczało coś nad naszymi głowami. Na belce, zwiesiwszy jedną kosmatą łapkę i podkuliwszy drugą, siedział, błyskając czerwonymi płomykami nieproporcjonalnie ogromnych oczu, średnich rozmiarów doniczek. Istota krótkim nożykiem strugała skrawek brzozowej kory, używając go jak prowizorycznej łyżki. Domokrążca odłożył niedokończony posiłek, wyprostował się, zwiesił drugą łapkę i niewzruszenie strząsnął trociny z kosmatego brzucha prosto w zwróconą do niego osobę. Gnom, ściśle rozwścieczony mośka, zaskakał w miejscu, obsypując domowiczka zawiłymi przekleństwami, w której wspomniał dobrą setkę krewnych nieczistika, jak również okoliczności, przy których Orum marzyłby zobaczyć ich wszystkie w trumnach. - Czeko tobie, brodaty? - niewzruszenie zawarczał domokrążca. -- Czemu kudaczesz, czeko mastrować nie dajesz? Nie widzisz - mieniem zaopatruję się, zasłechło too, wcześniej mleczko z chlebkiem było. - Ja tobie zaraz chleba dam - z uszu popłynie! A no, złaź żwawo! Praca dla ciebie jest! - Czeko tszepa? - leniwie zainteresował się domokrążca, rączkami czyszcząc brzuch od drobnych wiórek, które nieustannie spadały w dół, ku wielkiej irytacji gnoma. - Stajnię doczyść i suchej ściółki dosyp, żeby wieczorem konie suche i czyste były jak wrócę! Sprawdź dla Maggie jednakową zgryzotę. Jak w nieobecnym niemowie wzbudzić przywiązanie do dziecka? Zaczęła się poważnie zastanawiać, czy najzwyczajniej w świecie nie uciec z rancza: wtedy musiałby, chciał nie chciał, nawiązać kontakt z Laurą. Odrzuciła jednak ten pomysł w obawie, że po jej wyjeździe Ash gotów zrobić coś nieobliczalnego, na przykład oddać Laurę do adopcji, byle się nią nie zajmować. Maggie przeszedł dreszcz na myśl, że dziewczynka mogłaby trafić nawet nie do adopcji, ale do rodziny zastępczej, jak kiedyś ona. „Widzisz siebie w tej małej - to słowa Dixie. - Myślisz, że uchronisz ją przed podobnym losem".