jakich mogła sobie życzyć jej macocha. — Wczoraj wieczorem poznałam najbardziej uroczego mężczyznę, jakiego można sobie wyobrazić — powiedziała lady Rothley pewnego razu, kiedy Tempera przyniosła jej śniadanie do łóżka. — Spędziliśmy razem cały wieczór. Kiedy na pożegnanie pocałował mnie w rękę, serce biło mi jak szalone — naprawdę, Tempero! — Jak ten dżentelmen się nazywa? — spytała Tempera. — Lord Lemsford. Słyszałaś o nim? — Nie jestem pewna — odparła. — Sprawdzę w bedekerze towarzyskim. Postawiła tacę ze śniadaniem przy łóżku lady Rothley, która natychmiast poderwała się, by nalać sobie kawy i podnieść pokrywę talerza, ciekawa, co się pod nią znajduje. — Och, Tempero, tylko jedno jajko? — zapytała z wyrzutem. — Ależ wiesz, belle-mère, że musiałam oddać twoje suknie do poszerzenia co najmniej o cal — odparła Tempera. — Ale ja jestem głodna — powiedziała lady Rothley z http://www.deskatarasowa.info.pl - Matthew, Zuzanna nie daje rady! - Flic popychała go do środka. - Musisz ją wyprowadzić! Miała rację. Płomienie pełzły coraz bliżej, widział, że nie ma wyboru... Cofnął się do pokoju - było tam jeszcze goręcej niż przedtem, a kiedy wyciągnął rękę do Zuzanny, ta osuwała się właśnie na ziemię. Starał się nie oddychać, wiedział, że jeszcze trochę dymu w płucach, a żadne z nich się nie wydostanie, więc tylko złapał ją i pociągnął w stronę balkonu. I wtedy Flic zatrzasnęła drzwi. - Co ty wyprawiasz?! - Dym zatykał mu usta i nos, wypełniał gardło, drażnił oczy. - Co ty, do diabła, wyprawiasz?! Flic patrzyła na niego przez szybę z nieprzeniknionym wyrazem w oczach, zaciskając dłonie na z pewnością rozpalonej klamce.
Zuzanna kiwnęła głową. - Oczywiście. - Skontaktuję się z tobą. Chloe i Imogen nie spały. Młodsza była jeszcze w piżamie, starsza w koszulce z Astrid. Obie miały blade twarze i podkrążone, pełne strachu oczy. W nocy nie mogły spać ani w ogóle znaleźć Sprawdź podrapana, a na moim ręczniku są ślady krwi i to pewnie jej krwi. Ze schodów dobiegł go jakiś dźwięk. - Izabelo? - zawołała cicho Flic. - Idę! - Izabela spojrzała na niego. - Muszę iść na górę. - Jasne, jesteś im potrzebna. - Z Mickiem też muszę pogadać. Wyjeżdża dzisiaj, pamiętasz? Rzeczywiście, Matthew coś sobie przypominał - o jakichś występach w Irlandii. - Spodziewam się, że będzie chciał to odwołać. Przecież cię nie zostawi z... podejrzanym... - Odwrócił się nagle i przytrzymał krawędzi zlewu. - Co ci jest? - spytała. - Nic. Absolutnie nic. Idź do dziewczynek.