Podeszła do okna i spojrzała na księżyc świecący srebrzyście nad doliną za zamkiem. Na dworze było jasno, światło przejrzyste prawie jak za dnia i czyste, jakie bywa tylko bardzo wczesnym rankiem. Wyjęła obrazy z szuflady w toaletce i przyniosła je w pobliże okna! Podziwiała ich piękno w księżycowej poświacie i jeszcze raz pomyślała, że to niemożliwe, by ktokolwiek zdołał naprawdę dobrze skopiować „Madonnę w kościele”. Jak zawsze, duch żakiety w obrazie poruszył Temperę do głębi. Jego piękno miało w sobie zarazem cień smutku, który spotęgował w niej nastrój przygnębienia. Czuła, że nigdy już nie będzie trzymać w dłoniach tak 153 wspaniałego przedmiotu. Nigdy też nie będzie mogła myśleć o tym skarbie, nie wspominając księcia. Niegdyś myślała, że Boże Dziecię zesłało na nią błogosławieństwo. Okazało się jednak, że posiadanie Jego wizerunku nawet tylko przez kilka godzin sprowadziło na nią największe nieszczęście. http://www.dentysta-sadysta.net.pl/media/ - O Boże! - Karolina opadła na łóżko. - Żebym ja wiedziała... 91 - Co, Karo? - wpadł jej w słowo Matthew. - Nic, nic. Po prostu mam już dość tych ciągłych potyczek. - Chciałaś powiedzieć, że nie wiesz, w co masz wierzyć, tak? - Nie. - Podniosła na niego wzrok. - Chciałam powiedzieć, że nie wiem, jak postąpić. - Więc nie uważasz, że sobie to wymyśliłem? - Nie, oczywiście że nie. Zabrzmiało to jednak dość słabo. - Czyli przyjmujesz do wiadomości, że Imogen cię okłamała? - Tym razem nie mógł sobie pozwolić na ustępstwa. Karolina musi wreszcie przejrzeć na oczy, to najważniejsza sprawa.
mógł dojść, dlaczego Karo spadła, ale koroner wykluczył wszelkie matactwa, ani razu nie padło nawet najmniejsze podejrzenie... - Matthew poczuł, że chwyta go za gardło zupełnie nowy rodzaj strachu. - A potem te pytania o Izabelę... - W tym także nie mogę ci pomóc. - Powiedziałem im, że o oskarżeniach Imo dowiedziałem się od Sprawdź Pascoe nie wspomniała, nie przeprosiła też Matthew. Jeśli chodzi o Sylwię i Chloe, nawet jej uwierzył, natomiast co do Izabeli, raczej nie bardzo. - Była taka zimna - opowiadał potem Kat. - Może to irracjonalne, ale wydała mi się wręcz przerażająca. - Nie widzę w tym nic irracjonalnego - sprzeciwiła się Kat. - Nie po tym, co zrobiła. - Muszę przyznać, że nie o siebie się boję. Uświadomiłem sobie, co może się stać z rodziną, kiedy Flic wyjdzie z więzienia. - To raczej mało prawdopodobne? - Na razie. Kiedyś jednak wyjdzie. - Ale to już nie będzie twoje zmartwienie. 378