- Lady Arabella. - Pani Stoneham cicho wskazała drobną i pełną życia brunetkę idącą na przedzie. Ubranie pasowało do jej świeżej, młodzieńczej urody - biała batystowa sukienka falowała lekko przy każdym kroku, a włosy, związane skromnie z tyłu, wychylały się niesfornie spod białego, słomkowego kapeluszu. Na tym jednak kończyło się podobieństwo do pensjonarki, nic bowiem nie mogło zamaskować dojrzałych kształtów dziewczyny ani śmiałego spojrzenia, rzuconego w stronę przystojnego syna farmera. Arabella najwyraźniej z trudem poddawała się wszelkiej kontroli i obecność starszej opiekunki, idącej za nią jak troskliwa kwoka, zdawała się nie mieć na nią żadnego wpływu. Gdy mijały Clemency, ta usłyszała rzucone nie¬dbale słowa:

Dało się zauważyć, że choć poprzednia strona listu od pana Thorhilla została przeczytana dość pobieżnie, jego dopisek potraktowano z większą uwagą, markiz bowiem, przyciągnąwszy sobie krzesło, usiadł i jeszcze raz zagłębił się w lekturze. 7 Informacje na temat panny Baverstock, które lady Helena Candover uzyskała od kuzynki Marii, były wystarczająco alarmujące, żeby przestrzec ją przed tą młodą damą. Po pierwsze, istniało duże niebezpieczeństwo, że Oriana uczyni wszystko, by jak najszybciej zostać markizą. Po drugie, najwyraźniej starała się dostać w swe szpony pannę Stoneham. Lady Helena nie zamierzała dopuścić do tego, by jedyna sensowna guwernantka, która wydawała się mieć dobry wpływ na Arabellę, była nękana przez tę butną pannę. A już z pewnością nie chciała, by weszła ona do rodziny. Dlaczego tak się dzieje, pomyślała, że gdy tylko ma się do czynienia z ludźmi, zaczynają się kłopoty? Prawdę mówiąc, wolała już swoje psy, które robiły, co im kazała, i dobrze znały swoje miejsce. Musi się zdecydować, jak ma postąpić w tej sprawie. - Panno Baverstock - oznajmiła następnego dnia przy śniadaniu. - Dzisiaj po południu zamierzam złożyć wizytę pastorowi i jego żonie. Byłabym wdzięczna, gdyby mogła mi pani towarzyszyć. Z pewnością pani nie pożałuje. - Propo¬zycja została wygłoszona tonem nie znoszącym sprzeciwu. - Oczywiście, lady Heleno. - Panno Stoneham, jeśli zabierze się pani z nami, z przyjemnością podrzucę panią na godzinkę do kuzynki. Będzie okazja, żeby zawieźć jej trochę owoców z naszego ogrodu. - Bardzo dziękuję, lady Heleno. - Zatem wyruszamy o drugiej. Lysandrze, zechcesz za¬mówić powóz? Nie potrzebujesz go już po południu. - Czy to stwierdzenie, czy tylko zapytanie? - mruknął pod nosem Mark. - Straszna kobieta ta twoja ciotka. - Zarówno mój powóz, jak i ogród są do twojej dyspozycji, ciociu - odparł cierpko markiz. Lady Helena pozostała jednak nieczuła na jego ironię i spokojnie zajęła się psami. Arabella i Diana, które nie przepadały za Oriana, wymie¬niły porozumiewawcze spojrzenia. Arabella poczuła lekki niepokój na myśl o tym, że ciotka poświęca tej damie szczególną uwagę. Gdy tylko pozwoliła na to etykieta, dziewczęta przeprosiły pozostałych i udały się do pokoju lekcyjnego przedyskutować tę sprawę. Clemency skrzywiła się słysząc ton markiza - bynajmniej nie miała ochoty, by jej kuzynka stała się celem jego wymuszanej szczodrości. Oriana uśmiechnęła się z zadowoleniem i poczęstowała się jeszcze jedną dorodną brzoskwinią z sadów markiza. Lysander miał wiele do przemyślenia. Ogromnie poruszyła go rozmowa z Arabella poprzedniego popołudnia i wiado¬mość o tym, że Mark zaproponował jej potajemną schadzkę na wsi w sobotni wieczór. Jego siostra niewątpliwie była taką psotną kokietką, ale już jako dziecko spowiadała się mu ze swoich problemów, nie widział więc powodu, by tym razem jej nie wierzyć. Ale dlaczego Mark chciałby zrobić coś tak lekkomyślnego? Przecież doskonale wiedział, że taki wypad może zrujnować reputację Arabelli i zaprzepaścić jej szansę na debiut towarzyski wiosną. Lady Fabian, która miała ją wprowadzić do towarzystwa, jest tolerancyjna, lecz wszystko ma swoje granice. Jeśli sprawa wyszłaby na jaw, nie postawiłoby to jego siostry w dobrym świetle. Lysander nie sądził, by Mark rzeczywiście nastawał na niewinność Arabelli, a już na pewno nie wierzył, żeby chciał ją poślubić. A więc dlaczego? http://www.dentysta-krakow.net.pl/media/ Alli uśmiechnęła się. - Byłoby przyjemnie, gdybyś usmaŜył nam hot doga albo hamburgera. Jakąś prostą potrawę. Ja biorę na siebie dodatki. - Na przykład? - Sałatka kartoflana, pieczona fasolka, kukurydza. - Brzmi to fantastycznie - rzekł Mark z uśmiechem. - A więc ustalone. Pocałował ją, po czym ruszył w stronę drzwi. Po południu, w wolnej chwili, zadzwoniła do siostry. - Jak minęła wczorajsza randka, Karo? - Naprawdę chcesz wiedzieć, Alli? A moŜe zamierzasz wygłosić mowę, jakby to była pierwsza moja randka. Wiem więcej na ten temat niŜ ty. Alli otworzyła usta, Ŝeby coś powiedzieć, ale zmieniła zdanie. W pewnym sensie

przeraźliwie. Najwyraźniej rudowłosa dziewczynka podkradła z jego tacy garść frytek, bo to właśnie na niej skupił się gniew blondynki. - W tej chwili je odłóż, Amy! Powiedziałaś, że nie chcesz frytek, więc teraz nie podkradaj ich Mikeyowi. Dorośnij wreszcie! — to mówiąc, wyrwała garść frytek z zaciśniętej piąstki Sprawdź na nią, obserwował, jak śpi... albo czekał, kiedy się obudzi. - Dzień dobry, Alli. Brzmienie jego głosu, niskiego, pełnego seksu, spowodowało, Ŝe przeszył ją dreszcz. Uniosła głowę i spojrzała na zegarek stojący na szafce nocnej. Jeśli idzie o porę dnia, był poranek, choć dochodziła dopiero piąta. - Dzień dobry - rzekła, starając się mówić bez sennego akcentu. - Czekałem, aŜ się obudzisz. - Naprawdę? Puls jej wydatnie przyspieszył, szczególnie gdy połoŜył nogę na jej nodze. Ten bezpośredni kontakt jeszcze bardziej ją pobudził. - Naprawdę, bo znowu chcę się z tobą kochać. Przełknęła głośno ślinę. - Co?