odrzucił apaszkę za siebie. Jego palce odnalazły pierwszy guzik jej bluzki, odpięły go, przeszły do następnego. Jack ani na moment nie przerywał pocałunku. W mgnieniu oka trzymał w ręku przyobleczoną w koronkę pierś. Musnął kciukiem nabrzmiewający sutek. Poczuł, jak całe ciało Malindy napina się. JEDNA DLA PIĘCIU 109 - Wszystko jest dobrze - szepnął wytyczając linię ognia wzdłuż delikatnej kolumny jej szyi. Zahaczył palcem o koronkowe ramiączko, zsunął je i ustami przywarł do obnażonej, gorącej półkuli. Z ust Malindy wyrwało się pełne zdziwienia westchnienie. Palce u nóg podwinęły się i pierwszy pantofel wylądował na dywanie. Niecierpliwie zrzuciła drugi i zanurzyła palce we włosach Jacka. Czuła, jak pracują jego mięśnie. Przymknęła oczy i poddała się cudownemu uczuciu ogarniającemu całe jej ciało. Jack zanurzył twarz w dolinę między jej piersiami. - Malindo... - szepnął, z trudem panując nad pożądaniem. http://www.autko-zastepcze.com.pl zaschło, ręce się spociły, oczy piekły. - Malindo? - Tak? - Chciała zyskać na czasie i opanować się. - Pytałem, dlaczego. Dlaczego potrzebujesz dodatkowej pracy? Zdaje się, że masz pełno roboty - sklep, kursy i na dodatek rubryka w gazecie. - Zgadza się. Mam mnóstwo zajęć, ale nie pieniędzy. - Ale jak przy takiej ilości roboty znajdziesz czas na zajmowanie się czyimś domem i dziećmi? - W ogłoszeniu podkreśliłam, że chodzi mi o dzieci w wieku szkolnym. Sklep otwieramy o dziesiątej, więc zdążę wyprawić dzieci do szkoły, posprzątać dom i w porę otworzyć sklep. Cecile nie znosi wstawać
– Uwielbiam pańskie książki. – Sims pochylił się w jego stronę i zniżył głos. – Też jestem pisarzem. Nic jeszcze nie wydałem, ale to kwestia czasu. Może mógłby pan spojrzeć na maszynopis? O cholera! Najpierw Matt Lauer, a teraz to! – Przyjechałem tu tylko na jeden dzień – starał się nadać głosowi pełne żalu brzmienie – ale jeśli mi pan pomoże, dam panu adres mojego Sprawdź - Do jakiej szkoły baletowej zamierza pani zapisać Grace? Kobieta wyraźnie nie może sobie przypomnieć, w końcu rzuca poirytowana: - A jakie to ma znaczenie? - Do madame Rostovej? - podpowiada jej niezrażona tym dziewczyna. - Tak... chyba tak. Słyszałaś o niej? - Przez osiem lat chodziłam do niej na lekcje tańca. Pani Greenwood patrzy na nią z niedowierzaniem. Nie mieści jej się w głowie, że niania, zwykła niania z agencji, uczęszczała na lekcje tańca do najbardziej snobistycznej szkoły w mieście. Laurę korci, żeby przekazać jej wszystkie plotki, jakie słyszała o madame Rostovej, nawet te brzmiące najmniej prawdopodobnie, ale tak jak w zeszłym tygodniu nie pisnęła o nich słowem, rozmawiając z asystentką Juliena Rousselina, tak milczy również w tej chwili. Różnica polega tylko na tym, że wtedy zachowała swoją wiedzę dla siebie z powodu – być może źle rozumianej - lojalności, a teraz nie mówi, ponieważ zdaje sobie sprawę, że matka Grace nie uwierzy jakiejś tam niani. Pani Greenwood odrywa od niej wzrok i zwraca się do miłego łysego pana, który najwyraźniej nie ma w tym domu wiele do powiedzenia: - Pośpiesz się. Starckowie nie będą na nas czekać w nieskończoność. - Zaraz będę - obiecuje jej mąż. Laura jest przygnębiona, ale dostrzega sympatię w jego oczach i uśmiecha się nieśmiało.