Joann najwyraźniej zamknęła się od środka. Mądry ruch. - Joann? - zawołała Milla, otworzywszy ciężkie, stalowe odrzwia. Weszła do środka i zamknęła je za sobą. - Tutaj! - usłyszała głos przyjaciółki. Joann wyszła z ich małej świetlicy - Robię popcorn, mam jeszcze jedną paczkę. Chcesz trochę? - Nie, dzięki. Jadłam prawdziwe śniadanie. - Popcorn też jest prawdziwy! No i wsunęłam jeszcze prawdziwy batonik. Joann była zdeklarowaną fanką śmieciowego żarcia, w co trudno było uwierzyć, patrząc na jej szczupłą sylwetkę. Miała czterdzieści lat, była rozwiedziona, jej syn w tym roku skończył osiemnastkę i przed tygodniem wyjechał do ojca, by spędzić u niego resztę lata przed an43 91 wyjazdem na studia. Joann nie wyglądała na więcej niż trzydzieści lat; jej blond włosy były krótko przycięte, a niebieskie oczy nie przestawały mrugać. To właśnie Joann najczęściej występowała w roli głosu rozsądku w biurze, kiedy emocje brały górę i sytuacja wymykała się spod kontroli, co zresztą zdarzało się regularnie. Ich http://www.aikido-legnica.pl człowiekiem jest Diaz. an43 222 - Musiałem - dodał, a ona zrozumiała. Strach był jego najwierniejszym sojusznikiem. To za sprawą strachu ludzie mówili mu rzeczy, których nie zdradziliby nikomu. Strach dawał mu przewagę już na początku. Strach był bronią sam w sobie. Ale by wywoływać ten strach, musiał być także gotów do działania. Brutalnego działania. - Ona ucieknie. - Może. Ale wtedy ją znajdę. A ona to wie. Dojechali do Wal-Martu. Milla została w samochodzie -
Minuty mijały, a Brian się nie ujawniał. Dobrze. Myślał zapewne to samo co ona: że przyjedzie ich tutaj więcej. Jakieś dziesięć minut później usłyszała kolejny silnik. Samochód przejechał obok kościoła, po czym cofnął się w alejkę wiodącą na cmentarz, stając bagażnik w bagażnik z czekającym pojazdem. Z obu samochodów wysiedli mężczyźni; z drugiego, jak się Sprawdź nawet tego. W milczeniu, bez zrzędzenia i narzekania, robił wszystko, co mógł, by pomóc Milli przetrwać. Kochał ją. Ta myśl... To był prawie mistyczny moment. Milla oparła głowę na kolanach. Jak, na Boga, mogła pogodzić to, co jej zrobił - wzbraniając dostępu do Justina - z czułością opieki, którą otaczał Millę przez ostatnie kilka tygodni? Usłyszała silnik, a potem trzaśniecie drzwi. Wrócił. Słyszała, jak się zbliża, otwiera kuchenne drzwi, wchodzi do środka. Potem nie an43 447 było już czego słuchać, jej kochanek poruszał się zawsze cicho jak kot.